تجزیه و تحلیل الکترود گرافیت UHP600 و محلول برای سقوط بلوک انتهایی در طول ذوب EAF

1. بسیاری از کارخانه های فولادسازی در حین ذوب بیلت های فولادی با مشکل ریزش بلوک انتهایی تا حدی مواجه می شوند. در طول ذوب EAF، جریان الکترود UHP600 می تواند به حدود 90،{3}}A برسد و چگالی جریان می تواند به حدود 25A/cm برسد.². در فرآیند ذوب، سطح مقطع UHP600 به تدریج کاهش می یابد. در شرایط جریان ثابت، با کاهش سطح مقطع الکترود و افزایش چگالی جریان، ظرفیت باربری الکترود افزایش می یابد. همراه با قدرت اعمال شده توسط قسمت پایین کوره قوس الکتریکی بر روی الکترودها، هم نیروهای خارجی و هم نیروهای داخلی وارد بر الکترودها افزایش می یابد. بنابراین، ممکن است ترک و همچنین ریزش یا جدا شدن بلوک انتهایی ایجاد شود. اگر این وضعیت رخ دهد و ما همچنان به حفظ جریان ثابت ادامه دهیم و در عین حال با هدف بهبود ظرفیت تولید و خروجی، ریزش بلوک‌های قسمت پایین اجتناب‌ناپذیر است.

 

2. عوامل مؤثر بر سقوط یا جدا شدن بلوک انتهایی عبارتند از: ظرفیت ترانسفورماتور بزرگ. عدم تعادل سه فاز؛ ولتاژ ثانویه بیش از حد بالا؛ جریان ثانویه بیش از حد بالا؛ مصرف بیش از حد روغن

 

3. راه حل: به تدریج جریان را در طول فرآیند ذوب افزایش دهید تا میزان مصرف کاهش یابد. همانطور که ذوب پیشرفت می کند، الکترود به تدریج نازک می شود تا زمانی که به دلیل فرسایش سرباره مذاب (که به حوضچه مذاب نفوذ می کند) بلند شوند. البته مصرف الکترود ارتباط نزدیکی با مشخصات طراحی و شرایط عملیاتی خاص هر واحد کوره قوس الکتریکی درگیر در این دوره دارد - از افزایش ناگهانی جریان های الکتریکی تا حد امکان باید اجتناب شود زیرا انجام این کار به طور موثر نرخ مصرف الکترود را کاهش می دهد.